جمع آوری ماهی فرونتوزای آبی زئیر

(نوشته شده توسط John Dinh)
(ترجمه و ویرایش توسط وحید پازوکی)

Cypholtilapia frontosa یکی از ماهی های معمول در دریاچه تانگانیکاست که اگر به خاطر حضور این ماهی در عمق دریاچه نبود، مانند تروفئوس موری جمع آوری و صادرات آن بسیار راحت می بود. گرفتن این ماهی در عمق دریاچه با مشکلات فراوانی همراه است، زمان بر است و البته گران. مهمترین آنها کم کم بالا آوردن آن در دریاچه به دلیل اختلاف فشار زیاد است.

بسیاری از ماهی ها دارای کیسه شنای محصور هستند که چگالی ماهی را تنظیم کرده و به آنها اجازه ماندن در عمق های مختلف بدون صرف انرژی را میدهد. فشار هوای داخل کیسه شنای ماهی توسط یک غده گازی تنظیم می شود. این غده از ثبات فشار داخل کیسه شنا در هنگام بالا و پایین رفتن ماهی اطمینان حاصل می کند. اگر اختلاف ارتفاع به چندین متر افزایش یابد، این غده به زمان بیشتری برای تنظیم فشار نیاز خواهد داشت.

زمان لازم بین جمع آوری ماهی فرونتوزای آبی زئیر و بالا آوردن آن

زمان لازم بین گرفتن ماهی و بالا آوردن آن به سطح در گونه های مختلف متفاوت است. برای مثال، سیکلیدهای صدف زی را بدون هیچ مشکلی می توان از عمق ده متری طی یک ساعت به سطح آب آورد. سخت ترین گونه ماهی Neolamprologus furcifer است که زیر استرس، این ماهی حتی یک متر اختلاف فشار را هم بدون ایجاد یک مشکل جدی در کیسه شنا نمی تواند تحمل کند. بعد از اینکه فرونتوزا در عمق ۱۵ تا ۲۰ متری گرفته شد، به ۲ تا ۳ روز زمان برای رسیدن به سطح نیاز دارد.

با در نظر گرفتن این زمان زیاد برای تطابق کیسه هوا، یکی از زیباترین و مطلوب ترین انواع فرونتوزا، فرونتوزای آبی زئیر است که در طبیعت در عمق بیشتری نسبت به سایر هم نوعانش، در عمق حدود ۴۰ متری زندگی می کند. به همین دلیل ۴ تا ۵ روز برای رساندن آن به سطح زمان نیاز است.

چرا ماهی فرونتوزای آبی زئیر در اعماق زندگی می کند؟

یک توجیه برای زندگی کردن این ماهی در چنین عمق زیادی, عدم حضور انسان ها در آن منطقه است. برای من این موضوع در تمام بخش های دیگر دریاچه تانگانیکا، در جزایر کاوالا آشکار است. در این منطقه فرونتوزا ها در عمق های بسیار کمتری زیست می کنند.

فرونتوزا ماهی نسبتا باهوشی است که به سرعت با شرایط محلی و غذاهای موجود خود را وفق می دهد. در اطراف جزایر کاوالا، محلی ها به صورت دایم در حال گرفتن نوعی ماهی کولی هستند.
قایق ها و تورها در این مناطق دایما تمیز می شوند و بنابراین پسماند زیادی در داخل آب رها می شود که برای ماهی بسیار مهم است. فرونتوزای کاوالا در این منطقه به استراحت می پردازد و منتظر غذای روزانه اش می ماند.

بنابراین در عمق های بسیار کمتر زندگی می کند. فرونتوزای زئیری خیلی خوش شانس نیست و باید برای رسیدن به غذا به شکار بپردازد. آنها برای شکار گروهی در عمق های بیشتر تخصص دارند.

فرونتوزا دارای این توانایی است که در عمق های بیشتر که اکسیژن کمتر است بهتر عمل کند که به آنها نسبت به شکارشان برتری می بخشد. بواسطه تمرین شکار گروهی، آنها می توانند به راحتی شکارشان را خسته و صیدشان کنند. بنابراین فرونتوزای زئیری طبیعی تر زندگی و شکار می کند. این موضوع را در آکواریوم هم می توان به راحتی مشاهد کرد. نگهداری آنها با ماهی های کوچکتر، سخت و تولید مثل شان سخت تراست. این ها همه نتیجه کمتر اهلی شدن این ماهی نسبت به فرونتوزای کاوالاست.

چرا ماهی فرونتوزای آبی زئیر گران است؟

قیمت بالای فرونتوزای زئیری به چندین فاکتور مختلف وابسته است.

اولین دلیل اینست که مسافت بیشتری باید برای رسیدن به اولین فرودگاه طی شود. برای گرفتن ماهی، باید به عمق دوبرابر نفوذ کرد و از آنجایی که ماهی وحشی تر است، آسیب پذیر تر نیز هست. از طرفی منطقه ای که این ماهی در آن زندگی می کند از لحاظ دیپلماتیک متزلزل است. نفوذ و سپس گرفتن ماهی در عمق ۴۰ متری دارای خطرات بیشتری برای غواصان است. در ایران هم می توان این ماهی زیبا را تهیه کرد ، ماهی گرید بالای آن ارزش زیادی دارد و اکثرا وارداتی هستند ، همچنین غذای مناسب برای تغذیه این ماهی های خاص را می توانید از نسیم یاس تهیه کنید زیرا ارزش پروتئین و کالری و رنگدانه مورد نیاز آنها باید دقیق و حساب شده باشد .

به همین دلایل، افرادی که درگیر هستند دوبرابر بیشتر است. هنگامی که تمام این عوامل در نظر گرفته میشود، دیدن اینکه یک فرونتوزای آبی زئیری گرفته شده از طبیعت در مغازه ها برای فروش جای بسی تعجب دارد. من در یک نقطه محاسبه کردم که اگر این ماهی با شرایط گفته شده از طبیعت صید و در بازار اروپا به فروش برسد، با حساب حقوق افراد، هزینه های بیمه، بنزین و نیز ریسک های احتمالی چه قیمتی خواهد داشت. قیمت به دست آمده برای هر ماهی چیزی حدود ۷۴۰ تا ۸۶۵ دلار آمریکا است.

محل جمع آوری ماهی فرونتوزای آبی زئیر

برای مشخص‌کردن محل صید، شیرجه می‌روند و سپس یک قایق به کمک یک ابزار اندازه‌گیری عمق، دقیقا به همان نقطه می‌رود. آنگاه یک جعبه حاوی طعمه از داخل قایق برای جذب ماهی‌ها انداخته می‌شود. در سه ساعت اول، اولین گروه اجازه پایین رفتن را دارند. سپس آنها یک تور ۲۰ در ۳ متر که لبه‌هایش سنگین شده‌است را به جایی که اولین فرونتوزا دیده‌شود هدایت می‌کنند.یک قفس بزرگ به ابعاد ۱ در ۱ در ۱ متر در این‌منطقه قرارداده می‌شود.

فرونتوزاها در تور گرفتارشده و یک به یک با دست‌گرفته و به داخل قفس منتقل می‌شوند. هرچقدر عمقی که ماهی در آن صید می‌شود بیشتر باشد، صیادان می‌توانند زمان کمتری را در عمق بمانند و همچنین زمان انتقال ماهی به سطح بیشتر می‌شود. بعد از اینکه چندین تیم ماهی‌ها را به‌قفس منتقل‌کردند، قفس به مناطق کم عمق‌تر منتقل می‌شود. در این‌مرحله ماهی‌ها به‌دقت تحت‌نظر هستند. هنگامی که اولین ماهی شروع‌به شناورشدن‌کرد، یعنی زمانی که ماهی به‌منظور حفظ ارتفاع، شروع‌به شنای دایمی به‌سمت پایین را کرد، به بیشترین ارتفاعی که در آن‌روز می‌توان ماهی را بالا برد، دست‌یافته‌اند و قفس را در آن‌روز در آن‌ارتفاع متوقف‌می‌کنند.

فردای آ‌ روز یک قفس جدید به آب انداخته می شود و مراحل قبلی دوباره تکرارمی‌شود. اگرچه در پایان روز یک قفس جدید، در جایی که قبلا قفس قدیمی‌تر اشغال‌کرده‌بود، قرارداده می‌شود و قفس قدیمی‌تر چندین متر بالاتر برده‌می‌شود. به‌این‌روش، غواصان می‌توانند چندین روز در یک نقطه ماهیگیری کنند و تا پایان هفته، غواصان با تعداد مشخصی ماهی، بسته‌به میزان موفقیتشان به قایق باز می‌گردند. فرونتوزاها در ایستگاه ماهیگیری باید حداقل به‌مدت ۱هفته قبل‌از ارسال به‌بازار، در تانک‌های جاداری، نگهداری شوند.

(نوشته شده توسط John Dinh)
(ترجمه و ویرایش توسط وحید پازوکی)

لطفا به حق کپی رایت نسیم یاس و نویسندگان و مترجمین آن احترام بگذارید