تغذیه مرجان ها از خیلی وقت پیش تا هم اکنون ذهن آکواریوم داران را درگیر خود نموده است و موضع بسیار مهمی برای نگهداری اصولی از این خلقت های زیبای خداوند در آکواریوم می باشد ، لذا نسیم یاس با کمک مترجمین و مولفین خود تلاش نمود با بررسی منابع معتبر مقاله ای چند بخشی و مهم را برای راهنمایی و اموزش بیشتر شما عزیزان تهیه و گردآوری نماید ، امیدواریم نسیم یاس توانسته باشد در این زمینه نیز کمک مناسبی برای شما عزیزان انجام داده باشد .

مرجان از چه چیزی ساخته شده است؟

در باور خود مرجان را یک موجود ابتدایی می دانیم در حالی که حیوانی پیچیده و شگفت انگیز است .

مانند تمام موجودات زنده ، مرجان از اتمهای کربن ، اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است . طبیعت ، نیتروژن را همراه فسفر و گوگرد و … به این ترکیب اضافه کرده است. برای اینکه کلاس شیمی ما را بهتر درک کنید ، مرجان ها از پروتئین ها ، لیپیدها ، کربوهیدرات ها و مواد معدنی تشکیل شده اند . شکل ۱ را ببینید .

شکل ۱ : پروتئین ها یک دوم وزن خشک مرجان ها را تشکیل داده که چربی های ذکر شده هم یک سوم وزن را تشکیل می دهند . کربوهیدرات ها و مواد معدنی غیر فرار ( خاکستر ) و مواد تعریف نشده نیر بقیه آن را تشکیل می دهند .

قاعده کلی در مورد مرجان ها

بر اساس یک قاعده ی کلی ۵۰ درصد از وزن خشک بافت های مرجانی را پروتئین تشکیل میدهد. پروتئین ها از اسید های آمینه که خود متشکل از کربن ، هیدروژن ، نیتروژن و شاید گوگرد باشد ، تشکیل شده است . برخی از اسید های آمینه توسط مرجان سنتز (ساخته) شده است که به آن ، اسید های آمینه ی اصلی گفته می شود . این اسید های آمینه در این قسمت مورد بررسی قرار خواهد گرفت .

لیپید ها نقش ذخایر انرژی یا ترکیبات ساختاری را بازی می کنند که یک سوم ( بعضی اوقات بیشتر) از وزن خشک بافت های مرجانی را تشکیل می دهند . چربی ها از اسید های چرب که خود متشکل از کربن ، هیدروژن و اکسیژن است ، ساخته شده اند . مثل آمینو اسید ها ، مرجان ها می توانند تعدادی از اسید های چرب را بسازند – اسید های چرب ضروری – باید از zooxanthellae ی همزیست و یا از راه غذا ، تامین شوند . اسید های چرب و لیپید ها موضوع مقاله ی آینده خواهد بود .

کربوهیدرات ها – هیدرات های کربن مثل شکر و الکل ، یک بخش عمده ای از بافت های مرجانی را تشکیل می دهد . این هم باید از zooxanthellae و یا از راه غذا تامین شود .

خاکستر – ترکیبات غیر آلی نافرار ، متشکل از مواد معدنی ، نمک و غیره .

همانطور که می دانید بسیاری از مرجان ها می توانند برای خود از کلسیم ، منیزیم ، استرانسیم و دیگر فلزات ، اسکلت درست کنند . این مواد از آب جذب شده اند . جریان آب نقش مهمی در انتقال این مواد دارد . تولید اسکلت ( Skeletogenesis ) و محتوای آن به عنوان یک موضوع از مجموعه خواهد بود .

خود خواری و دگر پروردگی

تغذیه مرجان زمانی که در مورد روابط بین مرجان و zooxanthellae همزیست مطرح باشد تبدیل به یک مسئله نسبتا سختی می شود . وقتی که شرایط مناسب باشد zooxanthellae (Symbiodinium spp) خودخوار هستند یعنی می توانند غذای مورد نیاز خود را خودشان تولید نمایند . مرجان ها از سوی دیگر دگر پروده نیز هستند یعنی غذای مورد نیاز خود را از طریق تغذیه تهیه می نمایند . Symbiodinium برخی از غذاها را برای مرجان طی فرآیندی به نام انتقال فراهم می کند . شکل ۲ اهمیت فتوسنتز و دیگر مواد انتقال داده شده را نشان می دهد.

شکل ۲ : فتوسنتز در zooxanthellae و مواد تولید شده در این فرآیند ، موجب تامین عناصر مورد نیاز مرجان می شود . عکس از sorokin ، ۱۹۸۱ .

به طور کلی zooxanthellae ، کربن آلی کافی ( قند ، کربوهیدارت ها و … ) را در اختیار مرجان قرار می دهد. کربن آلی به تنهایی نمی تواند برای مدت طولانی مرجان را حفظ کند همانطور که یک رژیم کربوهیدراتی ( مانند آب قند و یا حتی بهتر از آن مثل شکلات ) نمی تواند یک انسان را حفظ کند .

با این حال انتقال کربوهیدرات از zooxanthellae به مرجان یک چیز بدی نیست . کربوهیدرات ها می توانند برای تولید چربی و پروتئین مورد استفاده قرار گیرند . سوالاتی که بعد از آن پیش می آید این است که کدام یک از چربی ها و پروتئین ها را مرجان می تواند تولید کند و با چه مقداری ، ( صرف نظر از منابع اولیه برای ساخت ) که باید از طریق تغذیه تامین شود .

مسئله ای مهم

با این گفته ، به نظر می رسد که مسئله به نوع و مقدار تغذیه بستگی دارد . اگر مرجان ، حاوی zooxanthellae همزیست نباشد ، این مسئله به یک بحران تبدیل خواهد شد . مگر اینکه مرجان به صورت دستی تغذیه شود مانند ( non-zooxanthellae سان کورال گونه ی Tubastrea ) . اگر مرجان دارای zooxanthellae باشد در آن صورت توانایی تولید مواد غذایی انتقالی را داراست ( برخی اسید های آمینه ، چربی و کربوهیدرات ) که وابسته به نور مناسب ( از نظر طیف و شدت ) و فتوسنتز است ( بستگی به جریان مناسب آب ) .

دینوفلاژلات های همزیست با مرجان – Symbiodinium

مرجان ها و جلبک ها به طور مشترک تکامل یافته اند و به وسیله ی گونه های Symbiodinium ، دارای یک رابطه ی همزیستی هستند . این دینوفلاژلات ها هستند که نیازمندند و بدون تامین نیازهایشان ( به ویژه زمانی که شدت نور بسیار کم باشد ) می میرند یا احتمالا انگلی می شوند . از این رو ما نیز به عنوان علاقه مند باید نیازهای آن ها را نسبت به شدت و طیف نور و نیاز های تغذیه ای رفع نماییم . با این حال شدت نور بدون جریان آب به خودی خود بی فایده است .

شکل ۴ : صد ها Symbiodinium ( zooxanthellae) در بافت مرجان سنگی Pocillopora damicornis هاوایی . عکس از نویسنده

مرجان ها برای حفاظت از zooxanthellae به آنها مسکن می دهند و در عوض زباله های آنها نیز به عنوان کود عمل می کند . zooxanthellae آمینو اسید ها ، چربی ها ، کربوهیدرات ها ، و احتمالا ویتامین ها را تولید و در طی فرآیند انتقال آنها را ارائه می کند. شکل ۵ و ۶ را مشاهده نمایید .

شکل ۵ : zooxanthellae ترکیبات آلی بسیاری را مانند آمونیاک و بی کربنات را تولید می کند . بعضی از این ترکیبات با مرجان ها به اشتراک ( انتقال ) گذاشته می شود .

شکل ۶ : این نمودار پیش نیاز اطلاعات ارائه شده در شکل ۵ است . چربی ها بیشترین مواد به اشتراک گذاشته شده اند و به دنبال آن گلیسرول و گلوکز ( الکل قندی و شکر ساده ، به ترتیب ) ، گلوتامین و اسید های آمینه و آلاتین و در نهایت مواد ناشناخته . از پیرز و موسکتین ( ۱۹۷۱ ).

تغذیه مرجان های zooxanthellae

Zooxanthellae باید به خوبی مورد مراقبت قرار گیرد تا بتوانند مواد مورد نیاز میزبان خود را تامین نمایند . آن ها باید به درستی تغذیه شوند و سطح نور مناسب نیز فراهم شود . انواع مواد غذایی مختلف توسط شرکت ها و برندهای متعدد روانه بازار شده که در بخش غذای آبزیان آب شور سایت نسیم یاس می توانید آنها را مشاهده و تهیه نمایید.

گونه ی Symbiodinium همانند گیاهان و جلبک ها به تغذیه نیازمندند ولی آنها کاملا با گیاهان زمینی متفاوت هستند . اگر در بسته های کود گیاهان آپارتمانی نگاهی بیندازید املاح ضروری را مشاهده خواهید کرد . این به عنوان یک شماره NBK مشهود است که N مخفف نیتروژن ، P مخفف فسفر و K مخفف پتاسیم است . این ها املاح ضروری عمده برای رشد گیاه می باشد . دیگر املاح ضروری نیز شامل کلسیم ، منیزیم و گوگرد می باشد. املاح کم مصرف برای سلامت zooxanthellae ، شامل مس ، آهن ، منگنز ، مولیبدن ، روی ، نیکل و احتمالا عناصری دیگر ( مانند بور و کبالت ) نیز مورد نیاز است .

به یاد داشته باشید که این املاح ضروری و کم مصرف برای حیوان میزبان نیز مورد نیاز است .

املاح ضروری در تغذیه این مرجان ها

به خاطر اهداف این مقاله ، ما املاح ضروری برای سلامت و رشد و تکثیر zooxanthellae را نیتروژن ، پتاسیم و فسفر در نظر خواهیم گرفت . البته کربن را نیز در نظر می گیریم .

کربن

در گیاهان زمینی ، منبع کربن برای فتوسنتز گاز کربن دی اکسید است . در محیط های دریایی ، دی اکسید کربن بسیار کمی در دسترس است ، بنابراین منبع کربن غیر آلی دیگری مورد استفاده قرار می گیرد – کربنات ( در شکل قلیایی ) . zooxanthellae همچنین می تواند از کربن دی اکسید تنفس شده توسط مرجان نیز استفاده کند .
فتوپیگمنت هایی در zooxanthellae یافت می شود که حاوی مقادیر زیادی از کربن است . ( فتوپیگمنت : رنگدانه های ناپایدار که در اثر جذب نور ، تغییر شیمیایی می دهد . مثل رنگدانه های دخیل در فتوسنتز ) . به عنوان مثال پریدینین ، رنگدانه ی عمده ی موجود در دینوفلاژلات ها است .

پریدینین : ( C39H50O7 )

علاوه بر رشد و تکثیر zooxanthellae ، کربن در سنتز پروتئین ها ، کربوهیدرات ها و چربی ها مورد استفاده قرار می گیرید که ممکن است به میزبان منتقل شود .

نیتروژن

نیتروژن در قالب آمونیوم ( NH4+ ) مهم ترین منبع نیتروژن غیر آلی برای تولید کنندگان اولیه ( گیاهان ، جلبک ها ، zooxanthellae : سوانسون و هوگ-گلدبرگ ، ۱۹۹۸ ) است . در مقدار pH مشاهده شده در اقیانوس و آکواریوم هایی با شرایط خوب ، آمونیوم ( به عنوان مخالف آمونیاک – NH3 ) منبع رایج نیتروژن غیر آلی است . شکل ۷ را مشاهده کنید .

شکل ۷ : اثرات تقریبی pH در تبدیل یون آمونیوم به گاز آمونیاک .

به طور کلی پروتئین شامل ۱۶ درصد نیتروژن است ( براون ، ۱۹۳۱ ) . عمده نیتروژن موجود در رنگدانه ی فتوسنتزگر zooxanthellae ( کلروفیل : C55H72N405Mg ) در حدود ۶ درصد وزنش است . پروتئین های فلورسنتی مرجان ( و کروموپروتئین های غیر فلورسنتی ) حاوی مقادیر قابل توجهی از نیتروژن می باشد . شکل ۸ را مشاهده نمایید .

شکل ۸ : کروموفور پروتئین فلورسنت سبز ( GFP ) که تصور می شود از اجداد پروتئین های فلورسنتی مرجان باشد . این پروتئین ها توسط میزبان بی مهره ای تولید می شود که zooxanthellae نیست . نیتروژن یک جزء مهم است . از چالفیه و کین ، ۲۰۰۶ .

دیگر منابع آمونیوم

مرجان ها و شقایق ها اغلب در یک رابطه ی همزیستی با دیگر حیوانات هستند . شقایق Condylactis gigantea یک رابطه ی همزیستی با میگو شقایق ( Periclimenes yucatanicus ) دارد . اسپات ( ۱۹۹۶ ) نشان داد که آمونیوم های زائد ناشی از این خرچنگ ها نتیجه ی تراکم زیاد zooxanthellae در شقایق های میزبان می باشد . نتایج مشابه می تواند در روابط بین مرجان سنگی porites lobata و میگوی Petroglyph ( Alpheus deuteropus ) ، گونه های مرجان Pocillopora و خرچنگ هایی از جنس Domecia ، خرچنگ های Trapezia و اعضای خانواده ی مرجان های سنگی Acroporidae و Pocillopridae و غیره ، انتظار رود .

فسفر

فسفر یک شمشیر دو لبه در آکواریوم است – از یک لحاظ برای فتوسنتز ( و دیگر فرآیند های زیستی ) ضروری است و از لحاظی دیگر مقدار زیاد آن می تواند باعث رشد جلبک های ناخواسته شده و سمی برای فرآیند کلسیفیکاسیون باشد .
در مناطقی از کشور که آب آشامیدنی با سختی کم دارند ، ممکن است فسفر را عمدا به منظور کنترل مقدار سرب و یا مسی که می تواند از لوله کشی وارد آب شود ، به آب اضافه نمایند . از این رو پیشگیری یک ایده ی خوب می تواند باشد که از روش اسمز معکوس و یا از دستگاه دیونیزه استفاده کنیم .
فسفر در غذاهای حیوانی و ضایعات به وفور پیدا می شود بنابراین فسفر تمایل به انباشته شدن در یک آکواریوم دارد مگر اینکه اقداماتی برای کنترل آن صورت گیرد .

پتاسیم

پتاسیم به طور معمول در آب دریا در غلظت حدود ۴۰۰ میلی گرم در لیتر ( یا ppm اگر ترجیح می دهید ) وجود دارد . تصور اینکه ، یک آکواریوم با شرایط خوب با کمبود پتاسیم مواجه شود ، برای من بسیار دشوار است.

املاح غیر ضروری در تغذیه این مرجان ها

املاح غیر ضروری برای zooxanthelae به مقدار کم مورد نیاز می باشد گرچه ممکن است در غلظت نسبتا بالا در آب دریا یافت شود .

کلسیم

میزان انتشار اکسیژن ترکیبات در فتوسیستم II بستگی به عامل های حاوی کلسیم دارد . به عنوان یک علاقه مند باید بدانید که میزان کلسیم آب دریا در حدود ۴۰۰ میلی گرم در لیتر است .

سولفور

سولفور ( در اسید های آمینه ی سیستین ) همراه با آهن ، در فرآیند فتوفسفریلیشن مهم است ( جاییکه ADP به ATP تبدیل می شود ) . سولفور در آب دریا در غلظت حدود ۹۰۰ میلی گرم در لیتر یافت می شود .

منیزیم

کلروفیل C2 ( C35H28N4O5Mg ) یک رنگدانه ی مهم و کاربردی در zooxanthellae است که منیزیم حدود ۴ درصد وزن آن را تشکیل می دهد . منیزیم در دریا در غلظت حدود ۱۳۰۰ میلی گرم در لیتر یافت می شود .

آهن

آهن همراه با سولفور ( در اسید های آمینه سیستین ) ، در فرآیند فتوفسفریلیشن مهم است ( جاییکه ADP به ATP تبدیل می شود ) .

مس

مس در حفظ جریان الکترون بین فتوسیستم II و فتوسیستم I نقش دارد .

منگنز

ترکیبات اکسیژن در حال تکامل در فتوسیستم II بستگی به عامل های حاوی منگنز دارد.

بور

کمبود بور در گیاهان زمینی به طور مستقیم در عملکرد کلروپلاست یا به طور غیر مستقیم در سرکوب فعالیت آنزیم ( مانند آنزیم های آنتی اکسیدان ) خود را نشان داده است .

کلر ( به عنوان کلرید )

کلر ( به عنوان Cl- ) در گیاهان زمینی به عملکرد تنظیم منافذ کمک می کند . ترکیبات اکسیژن در فتوسیستم II بستگی به عامل های حاوی کلرید دارد . کلر ( به عنوان کلرید ) هرگز نباید در یک آکواریوم دریایی دچار کمبود شود !

سوپراکسید دیسموتاز ( SOD ) و آنزیم های پراکسیداز و فلزات

آنزیم های سوپراکسید دسموتاز ( SOD ) ، گروهی از پروتئین های خاصی هستند که رادیکال پر نشده ی سوپر اکسید ( O2- ) را تغییر می دهد . این رادیکال ها در طول فتوسنتز تولید می شوند ( این رادیکال های آزاد در بدن انسان نیز رخ می دهد و به همین دلیل ما باید آنتی اکسیدان ها را مصرف نماییم . این آنزیم ها به طور منظم رادیکال های سوپراکسید را به اکسیژن تبدیل می کنند . SOD های مهم در zooxanthellae عبارتند از :

آهن SOD
منگنز SOD
مس – روی SOD
نیکل SOD

رادیکال های اکسیژن همچنین می توانند با یک اکسید کننده ی قوی به شکل O2 و هیدروژن پراکسید ( H2O2 ) هیدراته شوند . آنزیم های پراکسیداز برای سم زدایی بر روی هیدروژن پراکسید همراه با آهن اثر می گذارند .

تغذیه مرجان ها با نور : نور ، فتوسنتز و غذای مرجان

فتوسنتز مرتبط‌کننده جهان آلی و غیر‌آلی است و بستگی‌به انرژی نور دارد (چه طبیعی و چه مصنوعی). علاوه‌بر این باید از شدت و کیفیت مناسب برخوردار باشد.

سال‌ها پیش، قطار اندیشه بدنبال خطی بود که نورهای مصنوعی، توان تولید نور کافی که در طبیعت مشاهده می‌شد را نداشت. ما اکنون می‌دانیم که این درست نیست. zooxanthellaeها نیازمند نوری با مقادیر حداقلی و حداکثری هستند.

حداقل مقدار نور به‌عنوان نقطه جبران خسارت شناخته‌شده‌است. در این نقطه، zooxanthellae فقط انرژی نور کافی برای تولید اکسیژن کافی و دیگر مواد (پروتئین ، کربوهیدرات) مورد نیاز خود را دریافت‌می‌کند. به‌عبارت دیگر آنها خود کفا می‌شوند. اگر به‌نقطه جبران نرسد، رابطه همزیستی به‌هم می‌خورد و حداقل در برخی موارد ممکن است که zooxanthellae انگلی شود و احتمالا می‌تواند به مرجان میزبانش آسیب برساند. در موارد دیگر مقدار نور ناکافی منجر به مرگ zooxanthellae می‌شود. خوشبختانه، نقطه جبران برای بسیاری از گونه‌های zooxanthellae و cladeها بسیار کم‌است، اغلب کمتر از ۱۰۰ µmol∙m² (یا حدود ۵۰۰۰ لوکس). تنوع نوری نیز در سایت نسیم یاس می‌تواند شما را کمک کند.

هنگامی که فتوسنتز در zooxanthellae، به وسیله نور کافی برای پشت سر گذاشتن نقطه جبران تحریک‌می‌شود ، ترکیبات مفید را به‌اندازه کافی هم برای خود و هم برای مرجان میزبانش تولید می‌کند.
بنابراین ، به‌نظر می‌رسد که نور کم خوب است و نور زیاد بهتر. و این جایی‌است که دو بحث در میان علاقه‌مندان برای مدتی شدت می‌گیرد. متاسفانه هنوز هم این‌مفاهیم در میان علاقه‌مندان رایج است:

1. این غیر ممکن است که بتوانیم از مقدار نور موجود در صخره‌های مرجانی تجاوز کنیم و
2. اگر ما بتوانیم نور بیشتری را اعمال‌نماییم برای مرجان‌ها و zooxanthellaeها سودمندتر خواهدبود.

حقیقت مطلب این است که هم می‌توان از شدت‌نور موجود در صخره‌های مرجانی تجاوز کرد و هم اینکه این مقدار مضر است.

مثال

برای توضیح این ، ما باید آنچه که برای zooxanthellae در مقدار نور زیاد اتفاق می افتد را بررسی نماییم . ما می توانیم از یک مثال واقعی که بسیاری از ما می تواند مشاهده نماید ، استفاده کنیم . فرض نمایید که شما یک گیاه آپارتمانی دارید که در جای مناسب به مدت زیادی مانده باشد.

این گیاه رشد کرده و شکوفا شده‌است و می‌توان گفت که سرحال می‌باشد . از آنجاییکه انجام این کار خوب بوده‌است آن را به یک مکانی با مقدار نور کمی بیشتر حرکت می دهید و هیچ مشکلی پیش نمی‌آید و هنوز هم رشد می‌کند . مرحله بعدی بردن آن به ایوان می باشد و همچنان همه چیز عالی است . ما به یک نقطه که گیاه در آن نور زیادی دریافت می کند رسیده ایم ولی میزان فتوسنتز با افزایش شدت نور افزایش نیافته‌است . این نقطه ، نقطه ی اشباع نام دارد . در مرحله ی آخر که در مقابل نور کامل خورشید است ، جای خوبی نبوده و در واقع گیاه بعد از چند هفته خواهد مرد . چه چیزی اتفاق افتاده‌است ؟ نیت خوب ما گیاه را کشت زیرا ما نفهمیدیم زمانی که شدت نور بیش از حد اشباع ، افزایش یابد چه اتفاقی می‌افتد .

مرجان ها ( یا به تعبیری درست تر ، خود zooxanthellae ) به مثال گیاه آپارتمانی ما شباهت دارد . برای جزئیات بیشتر شکل ۹ را مشاهده نمایید .

شکل ۹ : مراحل فتوسنتز

توضیحات شکل ۹ (مراحل فتوسنتز)

خط آبی نشان دهنده میزان فتوسنتز در zooxanthellae است. این اعداد نشان دهنده شدت تقریبی نور در تراکم شار فوتون فتوسنتز در میکرومول در هر متر مربع در ثانیه است و با علامت µmol∙m²∙sec نشان‌داده می‌شود. در شدت نور۰ هیچ فتوسنتزی رخ نمی دهد. با افزایش شدت‌نور، zooxanthellae در یک مرحله تا نقطه جبران خسارت خود میرسد. در این‌مرحله آنها در تولید اکسیژن و مواد غذایی و غیره خودکفا هستند. در شرایط نوری بسیار کم ممکن‌است که zooxanthellae انگلی شود.

میزان فتوسنتز (و تولید اکسیژن ، غذا و غیره) به تناسب با شدت نور تا نقطه اشباع بدست آمده، افزایش می یابد (در حدود ۵۰۰ µmol∙m²∙sec). قسمت بالای منظقه سبز در این نمودار منطقه ایده آل برای فتوسنتز است.

با افزایش‌نور، zooxanthellae وارد منطقه احتیاطی دیگری می‌شود. میزان فتوسنتز با آمدن نیروهای محافظ شروع به افت می‌کند. (کاروتنوئید موجود در چرخه ی اگزانتوفیل شروع به کم کردن فتوسنتز به منظور حفاظت از دستگاه فتوسنتزی دربرابر نور بیش از اندازه، می‌کند.

این به‌عنوان Dynamic Photoinhibition شناخته‌شده که نرخ فتوسنتز را کاهش داده و به‌صورت یک سوپاپ اطمینان عمل می کند). آسیب کمی یا هیچ آسیبی به zooxanthellae در این ناحیه رخ‌نمی‌دهد. با این‌حال با افزایش شدت‌نور ، چرخه اگزانتوفیل برای محدود کردن آن مشمول مالیات شده و از آن محافظت می‌کند. در ناحیه قرمز، میزان فتوسنتز شروع به افت کرده چون zooxanthelae بر اثر نور بیش از اندازه آسیب دیده‌است. این به عنوان Chronic Photoinhibition شناخته شده است و اگر ادامه یابد موجب نابودی توانایی فتوسنتز zooxanthellae می شود. در این موارد، آسیب ها بهبود می یابد و zooxanthellae/ مرجان زنده می ماند ولی رشد نمی کند. در شرایط شدیدتر، zooxanthellae تبدیل به یک خطر برای سلامتی مرجان شده و در یک فرآیند به نام سفید شدن مرخص می شود.

جدول ۱

جدول ۱ ، برخی از نکات مهم فتوسنتز ، در بی مهرگان مختلف دریایی را نشان می دهد . بسیاری از مرجان های SPS نیاز به شدت نور کمی برای رسیدن به نقطه ی اشباع دارند . مرجان های نرم ( Sinularia densa ) نیاز به نور بیشتری نسبت به برخی از SPS ها دارند . صدف های ماکسیما یک بسیار نور دوست هستند و نمی توانند در ۶۰۰ µmol∙m²∙sec به نقطه ی اشباع برسند ( به احتمال زیاد به خاطر ضخامت گوشته ی صدف و نوع zooxanthellae یا clade ) .

جدول ۱٫ نقاط جبران خسارت ، اشباع و Photoinhibition برای بی مهرگان دریایی مختلف را نشان می دهد . تمامی اعداد به میکرو مول در هر متر مربع بر ثانیه است (µmol∙m²∙sec ) و به راحتی با پارمتر اندازه گیری شده است .

جریان آب در تغذیه مرجان ها

هر مقاله در مورد جریان آب بحث پر اهمیتی برای علاقه مندان به خاطر تحویل مواد غذایی ، حذف مواد زائد و رسوبات ، و غیره است . ما به طور خلاصه به بررسی یک مفهموم مهم تحت عنوان نقش جریان آب در ارائه عناصر کم مصرف و ضروری به بی مهرگان دریایی و از این رو خود zooxanthellae خواهیم پرداخت . تنوع واتر پمپ یا همان پمپ های آب نیز در دسته بندی کالای عمومی و زیر مجموعه واتر پمپ سایت نسیم یاس می تواند کمک شما باشد.

لایه مرزی ته نشین

لایه مرزی ته نشین ( MBL ) یک لایه از آب نسبتا راکد است که تمام مواد اعماق دریا را احاطه کرده است . ضخامت آن با سرعت آب رابطه ی معکوس دارد ، ضخامت آن با افزایش سرعت آب کاهش می یابد و بالعکس . سرعت آب در MBL به صورت ۰ تا ۹۹ درصد از ستون آب تعریف شده است . در شرایط طبیعی ، ضخامت MBL معمولا در مقیاس میلی متر است .

شیب انتشار در MBL ممکن است زمانی که یک موجود ، ماده ای را از ستون آب خارج نماید رخ دهد . کمبود نیز زمانی رخ می دهد که ماده نمی تواند از طریق MBL با سرعت کافی منتشر شود. از این رو ، نرخ انتشار به غلظت این ماده در ستون آب و ضخامت MBL بستگی دارد – یک ماده در غلظت بالا ( مانند منیزیم در حدود ۱۳۰۰ میلی گرم بر لیتر ) باید به شیوه ای رضایت بخش از طریق یک لایه مرزی انتشار یابد ، در حالی که یک ماده در غلظت کم ( مانند عناصر کم مصرف ) نیاز به جریان خوب آب برای نتیجه دهی در MBL کم است .
محققان تعیین کرده اند که حرکت آب بر تنفس بی مهرگان تاثیر دارد .

تنفس دارای تعدادی تعاریف است :

تنفس سلولی : مواد مغذی در داخل یک سلول به انرژی تبدیل می شود .
تنفس حیاتی: مقدار تنفس سلولی مورد نیاز برای یک ارگانیسم برای حفظ خود در یک حالت ثابت .
تنفس آبی : یک موجود آبی اکسیژن را از آب استخراج می نماید .
در هر صورت ، شکل ۱۰ اثر جریان آب را در تنفس بی مهرگان آبزی ، نشان می دهد .

شکل ۱۰ . تنفس در این دو بی مهره ی دریایی نسبت به سرعت آب افزایش و کاهش می یابد .

در پایان

مرجان ها از پروتئین ، چربی ، کربوهیدرات ها و خاکستر معدنی تشکیل شده اند . یک رابطه ی همزیستی بین حیوانات مرجان ( میزبان ) و zooxanthellae وجود دارد و زمانی که شرایط مناسب است ( روشنایی ، حرکت آب ، کود دهی ) ، غذاهای مهمی ( پروتئین ها ، کربوهیدرات ها ، چربی ها ) به مرجان انتقال داده می شود .
نور و حرکت آب و عناصر حیاتی در ارتقای فتوسنتز در zooxanthellae تاثیر گذار هستند .

در قسمت بعد ، ما یک بررسی دقیق در سنتز اسید های آمینه توسط zooxanthellae و بی مهرگان میزبان خواهیم داشت …..

ترجمه و تدوین توسط رضا پور باقری

لطفا به حق کپی رایت نسیم یاس و نویسنده احترام بگذارید